Przejdź do zawartości

Dzięcioł kosmaty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzięcioł kosmaty
Dryobates pubescens[1]
(Linnaeus, 1766)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzięciołowe

Rodzina

dzięciołowate

Podrodzina

dzięcioły

Plemię

Melanerpini

Rodzaj

Dryobates

Gatunek

dzięcioł kosmaty

Synonimy
  • Picus pubescens Linnaeus, 1766[2]
  • Picoides pubescens (Linnaeus, 1766)[1]
  • Dendrocopos pubescens (Linnaeus, 1766)[1]
Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Dzięcioł kosmaty[4] (Dryobates pubescens) – gatunek małego ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae). Żeruje na konarach i mniejszych drzewach.

Morfologia
Długość ciała 15–17 cm. Masa ciała 20,7–32,2 g, średnio 27,0 g[2]. Skrzydła z czarnymi i białymi pręgami, grzbiet biały. Ciemię, pasek oczny oraz wąsy czarne; brew szeroka, pod okiem biały pasek, który ciągnie się do potylicy. Spód ciała biały. Środkowe sterówki czarne; zewnętrzne są białe, z 2 lub większą liczbą prążków o czarnej barwie. U samca czerwona potylica. Dziób krótki.
Zasięg, środowisko
Lasy, kępy zadrzewień, cieniste aleje w północnej i środkowej Ameryce Północnej (Kanada i USA wraz z Alaską). Zimą opuszcza rejony zasięgu, które są najbardziej wysunięte na północ.
Status
IUCN uznaje dzięcioła kosmatego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 14 milionów osobników[5]. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3][5].
Podgatunki
Wyróżnia się 7 podgatunków D. pubescens[2][6]:
  • D. p. glacialis Grinnell, 1910 – południowo-wschodnia Alaska
  • D. p. medianus (Swainson, 1832) – środkowa Alaska do wschodniej Kanady oraz środkowych i wschodnich USA
  • D. p. fumidus Maynard, 1889 – południowo-zachodnia Kanada i zachodni stan Waszyngton (USA)
  • D. p. gairdnerii (Audubon, 1839) – zachodni Oregon do północno-zachodniej Kalifornii
  • D. p. turati (Malherbe, 1860) – środkowy stan Waszyngton do środkowej Kalifornii
  • D. p. leucurus (Hartlaub, 1852)Góry Skaliste (od południowo-wschodniej Alaski po południowo-zachodnie USA)
  • D. p. pubescens (Linnaeus, 1766) – południowo-wschodnie USA

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Dryobates pubescens, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Winkler, H. & Christie, D.A.: Downy Woodpecker (Dryobates pubescens). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-15].
  3. a b BirdLife International, Dryobates pubescens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-1 [dostęp 2017-01-18] (ang.).
  4. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Melanerpini Gray,GR, 1846 (Wersja: 2020-03-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-15].
  5. a b Downy Woodpecker Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-09-02]. (ang.).
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Woodpeckers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-15]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]